تاندن

تاندن به مرکز ثقل بدن اشاره می‌کند که در ناحیه تحتانی شکم (پایین ناف) قرار دارد. بر اساس باورهای قدیمی آسیایی، تاندن ناحیه‌ای است که از آنجا بدن گونه‌ای از انرژی را که در زبان ژاپنی کی نام دارد بازپخش (آزاد) می‌کند.همان انرژی که تمام اجسام در جهان را حرکت داده و تغییر می‌دهد. کی و تاندن عناصر اصلی تمامی اشکال طب سنتی آسیای شرقی هستند، از طب سوزنی و شیاتسو گرفته تا طب گیاهی. تان به ضرورت طب آسیایی اشاره دارد و دن به معنی شالیزار است. تاندن به تنهایی یک نقطه خاصی در بدن نیست، بلکه ناحیه‌ای است که در قسمت تحتانی شکم گسترده شده است که همانند شالیزار برنج می‌توان آن را به بخش‌های مختلفی تفکیک کرد. مردم بطور فعال در حال تقویت کی در بدن خود هستند (تمرینات و نرمشهای تای‌چی)، در حالیکه پزشکان طب آسیایی و یا اساتید هنرهای رزمی اغلب به نواحی دیگری از تاندن اشاره دارند. تشریح جزئیات و نظریات اولیه طب سنتی آسیایی در حوزه این مقاله نمی‌باشد، ولی اگر شما از آن دسته اشخاصی هستید که به کی اعتقاد ندارید باید به این نکته توجه کنید که هر فعالیتی در کاراته، از تنفس گرفته تا لگدهای چرخشی از تاندن سرچشمه می‌گیرد. بطور مثال یک ضربه مستقیم دست مؤثر نخواهد بود اگر فقط بازوها و شانه‌هایتان حرکت کند. زمانیکه شما تکنیک ضربه مستقیم دست (مخالف پای جلو) را اجرا می‌کنید وزن خود را به روی زانوی پای جلو منتقل و پای عقبتان را کاملاً کشیده نگه دارید تا بیشترین قدرت ایجاد شود. بعبارت دیگر باید مطمئن شوید تاندن با عوامل اجرای تکنیک؛ مشت، بازو و شانه هماهنگ و در حرکت ‌می‌باشد. اگر چه شما در حالت سکون ضربه را اجرا می‌کنید ولی باید همزمان با اجرای تکنیک کفل خود را بچرخانید تا بدنتان به دور تاندن بچرخد، ضربه حاصل بمراتب نیرومندتر خواهد بود. همانند هر تکنیک دیگری در کاراته که قدرت فوق‌العاده خود را (کی) از پایین‌ترین منطقه شکم یعنی تاندن می‌گیرد. بطور ساده زمانیکه تنفس می‌کنید سعی کنید از قسمت تحتانی دیافراگم بجای سینه و شانه‌هایتان استفاده کنید. استفاده از قسمت فوقانی بدن برای تنفس، شانه‌ها را افتاده و بدن را خمیده کرده و مانع از حرکت درست می‌شود. با تمرکز کردن تنفس‌تان با تاندن خود، تنفس‌هایتان عمیق‌تر، نرم‌تر و بطور کل بدنتان آرام (ریلکس) خواهد شد. سخن آخر اینکه، برای استفاده از تاندن نیازی نیست که به کی اعتقاد داشته باشید، در واقع وجود کی و تأثیرش در مبارزه موضوع بسیاری از مباحثه‌ها در سلسله مقالات رزمی است. برخی به آن معتقدند و برخی دیگر نه. اما بسیاری از اساتید هنرهای رزمی صرف نظر از اعتقادشان نسب به کی، به مرکز ثقل در بدن اعتقاد داشته و وجود تاندن را برای اجرای درست یک تکنیک ضروری می‌دانند.