تاريخچه هنر شمشيرزني ژاپن(سامورايي

نگاهي اجمالي بر تاريخچه هنر شمشيرزني ژاپن(سامورايي)

ايي . آي . دو يا مكتبي براي كنترل جسم، روح و ذهن

هنرشمشيرزني در سراسر ژاپن، تاريخي كهن و بسيار طولاني دارد، مبدا اصلي آن براي محققان هنوز آشكار نيست. بر اساس تحقيقات باستان شناسي و آثار كشف شده حدس زده مي شود سابقه آن به دوره � ياماتو جيداي � ( در قبل از ميلاد مسيح) برگردد.

در اعصار گذشته هنر شمشيرزني را � تاچي اوچي � مي خواندند و تكنيك هاي محدود آن را اغلب نظاميان فرا مي گرفتند تا در جنگ ها به كار گيرند.

از سال هاي 800 ميلادي جنگ هاي ملوك الطوايفي در سرزمين ژاپن شروع شد و بيش از چهار قرن به طول انجاميد و در اين مدت شمار بسياري از انسان ها تلف شدند. تجربيات فراوان ناشي از اين نبردها، شمشير ژاپني، شكل واقعي و امروزين خود را يافت و تكنيك هاي رزمي نيز به شكوفايي رسيدند و در نهايت هنر � كن جوتسو � شكل گرفت.

در سال هاي 13334-1191 ميلادي، در دوره � كاماكورا � كن جوتسو به نهايت پيشرفت رسيد و به يكي از پرطرفدارترين هنرهاي رزمي عصر تبديل شد. بعدها اين دوره، ( سال هاي طلايي سامورائيها ) نام گرفت. در آن سال ها مسابقات و تمرينات با شمشير واقعي و يا با شمشير چوبي به نام � بوكوتو � انجام مي شد كه همين مسئله آسيب هاي بسياري را به دنبال مي آورد.

ظهور ايي . اي . دو

در دوره حكومت موروماچي ( 1570-1397 ميلادي ) شيوه هايي در به كارگيري شمشير در حالات گوناگون حمله و دفاع وجود داشت تا اينكه شخصي به نام هاياشي زاكي جيـن سوكه

( 1546-1621 ميلادي ) كه يك بوشي از خانواده جنگاوران ( سامورايي ) بود، نخستين سيستم مدون را به عنوان ( ايي . آي ) بنيانگذاري كرد.

ايي آي، فن استفاده از شمشير بود، حركاتي سريع براي حمله يا دفاع. با گذشت زمان و خاموش شدن آتش جنگ هاي داخلي، استادان مفاهيمي سرشار و عالي براي ايجاد انضباط روحي، فكري و جسمي انسان در آن مشاهده كردند و همين مهم باعث رونق ايي آي و ظهور مكتب ( ايي.آي.دو ) شد. در اي آي دو همه حركت هاي جنگاوران سامورايي بايد بر كنترل جسم و تعادل ذهن و روح استوار مي شد و هر چند كه ديگر چندان از جنگ ها خبري نبود، ولي از نظر انضباط، ايي آي دو كا بايد همواره در جريان تمرينات، خود را در صحنه نبرد مي پنداشت و رعايت حالات و شرايط جنگي، جزو واجبات اين هنر زيباي رزمي بود. بدين ترتيب، مكتبي كه درآغاز براي به دو نيم كردن انسان ها و پيروزي در جنگ ها به وجود آمده بود به راهي براي درست تصميم گرفتن، تجزيه و تحليل صحيح، تقويت قدرت اراده و به عبارتي مكتبي انساني و متعالي تبديل شد و در سايه آن، انسان هاي بسياري به درجات عالي روحي دست يافتند كه تصور آن براي انسان هاي عادي غير ممكن مي نمايد.

تغييرات مهم

همان طور كه پيشتر گفته شد، مسابقات و تمرينات يا با شمشير واقعي و يا با شمشير چوبي

(بوكوتو) صورت مي گرفت كه صدمات بسياري را موجب مي شد، اما از اواخر قرن هجدهم ميلادي، تغييراتي در اين زمينه رخ داد و ابزار تمريني و دفاعي مخصوصي مانند شمشير خيزراني به وجود آمد كه اين خود زمينه تحولات مهمي براي شمشير زني و شمشير زنان شد و بدين ترتيب مبارزه و جنگ به تدريج صورت وزرشي يافت و نام كن دو بر آن نهاده شد.

در دوره (ميجي) حمل شمشير براي سامورايي ها ممنوع شد و در سراسر ژاپن به جز چند (دوجو) تقريبا همه مدارس تعطيل شدند. اين وضع مدت ها به طول انجاميد تا اين كه در سال 1877 ميلادي استادان سامورايي با تلاش و ممارست نمايشي از اين هنر اصيل را دوباره به صحنه اجتماع و فرهنگ ژاپن آورند و باعث توجه دوباره مردم به آداب و رسوم گذشته ساموراي ها شدند.

متعاقب آن در سال 1879 ميلادي پليس ژاپن در توكيو، كلاسي براي آموزش كادر خود تاسيس كرد و در سال 1911 ميلادي، كن دو در مدارس متوسط اين كشور در رديف مهمترين دروس قرار گرفت. سرانجام پس از فراز و نشيب هاي گوناگون و در نهايت حذف موارد خشن از تمرينات آن صورتي مدرن يافت. در سال 1952 ميلادي تمـامي محدوديت هايي كه درگذشتـه بر آن اعمال مي شد، از ميان رفت وفدراسيون يكپارچه كن دو ژاپن (AJKF) ِALLJAPANKENDOFREDERATIO)) شكل گرفت كه بر روي قسمت ورزشي كن دو تاكيد مي كند. امروز تمرين كن دو به دليل آن كه براي تعالي فكر، روح و جسم انسان هاي مفيد و مهم تشخيص داده شده است، به طور رسمي جزو دروس اصلي مدارس ژاپن قرار دارد.

مفهوم كن دو

مفهوم كن دو انضباط شخصيت انسان در راه بهره گيري از مباني كاتانا ( شمشير ) است.

هدف از تمرين كن دو

هدف از تمرين كن دو عبارت است از:

� هماهنگ كردن ذهن و بدن

� بدست آوردن يك روح نيرومند و شاداب، به وسيله تمرينات منظم و جدي

� تلاش كردن براي پيشرفت در هنر كن دو

� ارج نهادن به شرف و احترام انساني

� هميشه دنبال فرهيختگي خويش بودن

و با اين روش انسان قادر است تا:

� به كشور و جامعه اش عشق بورزد

� در رشد و پيشرفت فرهنگ كشورش تاثيرگذار باشد

� مروج صلح و سعادت در ميان مردم باشد

در اين ورزش هنرجوها رودرروي يكديگر با پوشيدن زره هاي محافظ و با استفاده از شمشيرهاي خيزراني منعطف ( شيناي ) سعي در حمله به نقاط مشخص از بدن حريف مي كنند.ورزش كن دو داراي مسابقه است و در يك كن دو � شيايي � ( SHIAI ) دو كن دو كا در يك زمين مربع شكل با يكديگر مبارزه مي كنند. سه داور مبارزه را قضاوت مي كنند و ضربه ها بايد دقيق به نقاط مشخص بدن وارد شوند كه بوسيله زره � بوگو � ( BOGU) محافظ مي شوند.

همچنين به منظور كسب يك امتياز بايد ضربه با بخش درست شمشير زني خيزراني ( شيناي ) و با قدرت كافي زده شود و ذهن و بدن در هنگام ضربه زدن به صورت هماهنگ عمل كنند. اولين نفري كه موفق به كسب 2 امتياز در طول مسابقه شود (زمان مسابقه، معمولاً 5 دقيقه است ) مسابقه را برده است.

تورنمنت كن دو ( TAIKAI ) معمولاً تك حذفي است و فقط به رده ها، درجه و سن تقسيم مي شوند نه به وزن و قد يا جنسيت.