یاد بگیر دفاع کنی

طومار بلند بالای تاریخ بشر را که ورق می زنی، لابه لای همه پیشرفت ها، اختراعات و اکتشافات از روزگار انسان

های اولیه گرفته تا این روزگار مدرن واژه های ?دفاع از خود?، ?نیاز به احساس امنیت? و... را در کنار ابزارهایی که

برای محافظت از جان آدمی ساخته می شدند می بینی. ابزارهایی که گاهی خیلی ساده و ابتدایی بودند و گاهی ظریف و

پیچیده و البته استفاده کننده همه این ابزارها مردان بودند و دفاع از جان زنان وظیفه و توانایی در تاریخ نوشته شده آنان!

و این قانون از پیش نوشته نه تنها در کشورهایی که به مردسالاری شهره اند حتی در کشورهای مدرن و دموکرات هم تا

همین چند سال پیش رایج بوده و کسی به آن اعتراضی نداشته اما طومار تاریخ بشری ورق خورده،حالا نوبت به زنانی

رسیده که چون در مراحل زیادی از زندگی روزمره همپای مردان حرکت می کنند به این نتیجه رسیده اند که باید وظیفه

دفاع از جسم و جان خود را خودشان بر عهده بگیرند و همین نتیجه گیری که عوامل گوناگونی در آن دخیل بوده به لیست

دغدغه های زن امروز واژه ?دفاع شخصی? را اضافه کرده، واژه ای که هر روز پررنگ تر می شود و دامنه گسترش

آن از کشورهای غربی شروع شده و حالا به کشورهای شرقی و زنان ایرانی هم رسیده... از این مقدمه جدی که بگذریم،

می رسیم به زن ایرانی و رسیدن به پاسخ این سوال که نیاز زن ایرانی به فراگیری هنر رزمی چیست؟ ● دفاع شخصی؛

چرا؟ فرقی نمی کند که زن ترسویی باشی یا شجاع، فرقی نمی کند که وقتی گوشه خیابان یا پیاده رو راه می روی

حواست جمع راه رفتنت باشد یا یکی یکی مساله های خانه و خانواده و محل کارت را در ذهنت ورق بزنی، فرقی نمی

کند در یک شهر شلوغ زندگی کنی یا یک شهر خلوت، این شرایط نمی تواند در این اصل تغییری ایجاد کند که تو در

مرحله اول به عنوان یک انسان و بعد به عنوان یک زن ـ که عضو ضربه پذیر جامعه ها محسوب می شود ـ از عهده

دفاع از جانت بر بیایی. وقتی به این نتیجه برسی که خطر همانطور که در کمین مردان است، در کمین تو هم می ایستد و

همانطور که از یک مرد انتظار می رود هنگام مورد حمله یک دزد یا مزاحم قرار گرفتن، از عهده دفاع از خودش بر

بیاید، تو هم باید بتوانی از خودت دفاع کنی؛ پاسخ سوال نیاز زنان به فراگیری شیوه های دفاع شخصی پیدا می شود.

حالا که سال ها از ورود زن ایرانی به فضای جامعه گذشته و بعد از سال ها باید و نباید و اما و اگرها، افکار عمومی

جامعه می تواند یک زن را در کنار خانه داربودن و مادر بودنش به عنوان یک دکتر، مهندس، رئیس یک شرکت یا

موسسه، مدیر یک کارخانه و حتی ایجاد کننده و کارفرمای یک شغل بپذیرد؛ موضوع مهم ?فراگیری شیوه های دفاع از

خود? و ?ایجاد امنیت زنان با تکیه بر توانایی های خودشان? می تواند طبیعی تر از پیش تر ها جلوه کند. در سالیان

دورتر اگر دختر نوجوان یا زن جوانی به یادگیری هنر رزمی علاقه نشان می داد، علاقه اش تعبیر های عجیب غریبی

پیدا می کرد. تعبیرهایی مثل اینکه: ?دخترک می خواهد ادای پسرها را دربیاورد? یا ?زن به ظرافتش و دور از خشونت

بودنش زن می ماند و لاغیر?... اما این روزها وقتی در جمعی شنیده می شود دختر خانم یا خانم جوانی در حال یادگیری

یک هنر رزمی است تعبیر های بهتری پیش می آید. دکتر فهیمه حیدری، جامعه شناس علت رشد گرایش زنان به

یادگیری هنرهای رزمی و شیوه های دفاع شخصی را فضای عمومی جامعه می داند و می گوید: ?وقتی زنی همپای

مردان در جامعه کار، تحصیل و فعالیت می کند، خیلی دلش نمی خواهد که به چشم موجود ضعیف تر دیده شود. اگر چه

نباید ظرافت زنانه را با ضعف اشتباه گرفت اما گاهی فضای کار یا تحصیل یا زندگی یک زن او را به سمتی سوق می

دهد که به این نتیجه می رسد باید قوی تر شود. این نیاز به قوی ترشدن و کمرنگ شدن امنیت زنان در جامعه که

متاسفانه به علت رشد بزه کاری روز به روز افزایش پیدا می کند؛ می تواند هر زن فعال در جامعه را به این فکر بیندازد

که برای ایجاد امنیت خودش کاری بکند. حالا هم که چند سالی است یادگیری هنرهای رزمی بین زنان به خصوص

دختران جوان باب شده و همه این دلایل می تواند یک زن را به فکر مساله دفاع شخصی بیندازد.? ● دفاع شخصی؛

چگونه؟ این روزها تبلیغ آموزش دفاع شخصی به خصوص از نوع ویژه بانوانش مثل تبلیغ کلاس های کنکور خیلی

بیشتر از همیشه بر در و دیوارهای شهر دیده می شود. تبلیغاتی که تشخیص دروغ و راستشان کار مشکلی است.

تبلیغاتی با جمله های کوتاه و تا حد امکان تاثیر گذار و وسوسه کننده. جمله هایی مثل: ?آموزش دفاع شخصی ویژه

بانوان؛ آموزش استفاده از انواع سلاح سرد و گرم مخصوص بانوان شاغل و دانشجو؛ با گذراندن یک دوره کوتاه

ماهرانه از خودتان دفاع کنید و...? و متاسفانه تعداد زیادی از دخترهای جوان به همان دلایلی که گفته شد بدون هیچ

تحقیق و شناختی که قرار است کدام یک از رشته های هنرهای رزمی را یاد بگیرند و چطور و چگونه؛ فقط به شوق

قوی شدن و توانایی دفاع سراغ این کلاس ها می روند. کلاس هایی که اکثرا نام های عجیب و غریبی دارند و مخلوط و

ملغمه ای از چند رشته و هنر رزمی هستند و در پایان دورها با اعتمادبه نفسی که تا حد زیادی کاذب است و روحیه ای

که حالا خشن تر از پیش شده به این نتیجه می رسند که چون یک هنر رزمی یاد گرفته اند باید شکل خاصی لباس بپوشند

- شکلی که کمتر ظریف و زنانه است - و حتی محکم تر از پیش حرف بزنند و خشن تر از پیش رفتار کنند. این یک

روی سکه است که از احساس نیاز یک زن به تامین امنیت خودش شروع می شود و به یادگیری یک هنر رزمی ختم می

شود. اما روی دوم سکه روی بهتری است، روی عقلانی ای که هم مورد پسند ساختار خانواده محور جامعه امروز

ماست و هم نتیجه کاربردی تری دارد. قدم اول برای رسیدن به این روی سکه این است که اگر خانمی به واسطه شرایط

شغلی، محل زندگی، زمان رفت و آمدش در خیابان و... احساس کرد باید یاد بگیرد که چطور از خودش دفاع کند؛ کمی

وقت بگذارد و درباره هنرهای رزمی مخصوص بانوان اطلاعات کسب کند. البته هنرهای رزمی هم مثل هر ورزش

دیگری زن و مرد ندارد اما مسلما در بین خیل عظیم هنرهای رزمی که تعداد زیادی از آنها این روزها تحریف شده اند و

به هیچ کاری جزو خشونت طلبی نمی آیند رشته هایی پیدا می شوند که کارآمدترند. رشته های شناخته شده ای مثل

کاراته، جودو، تکواندو و ای کی دو که جزو رشته های اصیل هنرهای رزمی به شمار می روند هم مکان های آموزش

شناخته شده ای دارند و هم خوشبختانه مربیان زن با تجربه. از یادگیری ورزش برای شرکت در مسابقات که فاکتور

بگیریم، این محافل می تواند اعتمادبه نفس صحیحی برای یک زن به همراه بیاورد. اعتمادبه نفسی که آمیخته به یک

توانایی است. توانایی که از قدرت انجام تکنیک ها به دست می آید و البته باید دقت کرد تا حد امکان تکنیک هایی آموزش

داده شوند که در فضای جامعه و در یک درگیری واقعی قابل استفاده باشند. خانم رضایی که سال هاست به زنان زیادی

کاراته آموزش می دهد درباره کیفیت کلاس های آموزش دفاع شخصی می گوید: ?این مساله که هر زنی باید بتواند از

خودش به بهترین نحو دفاع کند امری است طبیعی. در سال های اخیر به خاطر متعارف شدن این مساله، متاسفانه

فضاهای رنگا رنگی برای آموزش دفاع شخصی به وجود آمده. فضاهایی که اگر حتی از سلامت اخلاقی برخوردار

باشند به علت کم تخصص بودن در آموزش می تواند در آینده باعث بروز مشکلات جسمی در دانشجویان آن رشته شوند.

به عنوان مثل رشته هایی مثل بوکس، فول کنتاکت، کونگ فو، نین جو تسو و... چندان نمی تواند به یک زن تکنیک هایی

را بیاموزد که بتواند در کوچه و خیابان از خودش دفاع کند اما رشته هایی مثل کاراته و جودو و به طور دقیق تر آی کی

دو که ریشه دفاع شخصی در جهان است، تکنیک های کاربردی تری دارد. تکنیک هایی که نه در یک زن ایجاد

خشونت می کنند و نه جسم او را از حالت و فرم زنانه خارج می کنند. تکنیک هایی می توانند دفاع شخصی محسوب

شوند که فقط زیبایی نداشته باشند و بتوانند با کمترین آسیب به مهاجم او را کنترل و مهار کنند. نباید این نکته را فراموش

کرد که دفاع شخصی به معنای آسیب رساندن به مهاجم نیست، اگر تکنیکی کمک کند که یک زن بتواند حمله یک مهاجم

را خنثی کند یا او را مهار کند، تکنیک کاربردی و مناسب تری است.? داستان نیاز زنان به یادگیری دفاع شخصی با

همه موانع و ضعف ها و قوت هایش داستانی است که این طور که فضای جامعه طلب می کند روزبه روز پررنگ تر

خواهد شد و هدایت و ایجاد یک مسیر درست برای ادامه این داستان می تواند به آرامش، ایجاد اعتمادبه نفس و امنیت زن

ایرانی کمک کند.